ایزولاسیون دیوار شاتکریت
متریال موم پرایمر PB285 و PL85 جهت ایزولاسیون دیوارشاتکریت تونل و شفت کاربرد دارد، در تونل‌ها قبل از اجرای دال بتنی روی دیواره شاتکریت را با روش‌های گوناگون عایق‌کاری می‌کنند که متریال پاششی موم پرایمر به دلایلی که اختصاراً در ادامه ذکر می‌گردد بهترین روش ایزولاسیون در محیط مترو می‌باشد. عایق‌های موم پرایمر از جوهر ذغال سنگ و ادتیوهای نفتی تهیه می‌شوند و این متریال تنها ترکیب معدنی و پلیمری آمیخته موجود در کشور است. عایق موم پرایمر پس از پاشش، حداکثر به مدت 48-24 ساعت خشک شده و درصد مواد حلال فرار آن آنقدر پایین است که به هیچ وجه جمع‌شدگی و انقباض پیدا نمی‌کند.
ضخامت عایق‌کاری با موم‌پرایمر حدود (1000-500) میکرون می‌باشد. موم‌پرایمرها به دلیل وجود ترکیبات معدنی همراه با ترکیبات پلیمری فشارهای هیدرواستاتیکی منفی و مثبت را تحمل می‌کنند و مواد خورنده نظیر اسیدها، بازها و سولفات‌ها به هیچ وجه نمی‌توانند بر روی آن تاثیر منفی بگذارند. از این رو در مقابل خوردگی نیز همچون فشار آب کاملا پایدار می‌باشند.
مشخصات فنی:
فام: مشکی
براقیت: مات
تعداد اجزا: دو جزیی
نوع رزین: الکید درصد
جامد وزنی: 75
سطح پوشش هر لیتر : 2 متر مربع
حلال: بنزین و تینر روغنی
ویژگی‌ها:
سرعت اجرا و سهولت پاشش
اجرای یکنواخت
نفوذ عالی، چسبندگی و ادغام با سطح شاتکریت
عدم ایجاد فاصله بین شاتکریت و سازه بتنی اصلی
مقاوم در تنش‌ها و رانش‌های سازه
مقاوم در سرما و گرما
مقاوم در برابر رطوبت، اسید، قلیا و کلیه عوامل خورنده
پایداری مکانیکی بالا و عدم پارگی در برخورد با اجسام سخت و تیز
ترمیم آسان
عدم تغییر ماهیت و کیفیت در دراز مدت
سهولت در انبارداری و قابلیت نگهداری طولانی مدت
صرفه‌جویی در وقت و هزینه
عدم نیاز به زیرسازی وپرداخت سطح زیرکار (به همین دلیل قابلیت مصرف بر روی شاتکریت را به‌خوبی داراست.)
بررسی معایب سیستم عایق ممبرین - تکستایل
1-آسیب‌پذیری در محل اتصال شیت‌های ممبرین:
سیستم ممبرین علیرغم مقاومت در مقابل کشش و سوراخ‌شدگی به‌دلیل نیاز به اتصال شیت‌های آن، تحت حرارت آسیب پذیری زیادی دارد و هرگونه اهمال در اتصال و اتوکردن شیت‌های مجاور، سبب می شود کارایی آن از بین برود.
2- عدم اتصال به سازه اولیه یا نگهبان (شاتکریت):
وجود فاصله بین سازه اصلی (دائمی) و سازه نگهبان سبب ایجاد پتانسیل حرکت آب به سمت سازه شده و در نتیجه هرگونه اتصال ناقص در شیت‌های ممبرین می‌تواند تبدیل به معبر آب شود.
3- شکم‌دادگی حین نصب:
با توجه به عدم اتصال و چسبندگی بر روی سطح سازه (نظیر شاتکریت)، عایق حین نصب شکم می‌دهد که بعضا سبب افزایش فشار پمپاژ بتن و متعاقبا از بین رفتن کاور بتن در زیر شبکه آرماتور می‌شود.
4-تداوم احتمالی پتانسیل نشست در صورت کاربرد ممبرین:
با توجه به عدم چسبندگی ممبرین به سطح زیرین سازه نگهبان (شاتکریت) یا بتن زیرکار (بتن مگر) و عدم اجرای تزریق تماسی در پشت لاینینگ بتنی ایستگاه‌ها، بین بتن سازه اصلی و سازه نگهبان فاصله باقی می‌ماند که در نتیجه چنانچه زمین اطراف دارای پتانسیل نشست باشد، کمبود مقاومت شاتکریت ، فضا را برای حرکت زمین و نشست‌های بعدی فراهم می‌سازد.
5- پاره شدن عایق ممبرین در نقاط تیز و گوشهدار:
هرگونه برآمدگی و نقاط تیز نظیر میلگرد در زیر سطح کار، سبب سوراخ شدن ممبرین می‌شود، اما در سیستم موم پرایمر میتوان به راحتی با پاشش متریال بر روی این نقاط آنها را آب‌بندی نمود.
6- مشکلات انبارداری:
معمولا عایق ممبرین و تکستایل به دلیل حجیم بودن رول آن ها، بر روی زمین و در معرض تردد ماشین آلات و غیره نگهداری می‌شوند که سبب سوراخ شدن آن ها می‌گردد.
7- شکننده شدن ممبرین PVC با گذشت زمان:
ممبرین دارای ماده پلاستیسایزر برای افزایش خاصیت کشسانی است. به مرور زمان، بخش زیادی از پلاستیسایزر از ممبرین PVC خارج شده و در نتیجه خشک تر و اصطلاحا شکننده می‌شود و مقاومت خود را در برابر پارگی و سوراخ شدن از دست می‌دهد.
8- عدم قابلیت اجرا بر روی سطوح تمام شده بتنی:
عایق ممبرین- تکستایل بر روی سطوح زیرین اجرا می‌شود و قابلیت نصب بر روی سطوح تمام‌شده بتنی را ندارد.
9- عدم امکان ترمیم در سیستم‌های عایق‌بندی:
ترمیم در این سیستم بسیار مشکل است و ممکن است سبب وارد آمدن آسیب بیشتر به ممبرین-تکستایل شود.
10- اجرای دشوار و تعدد اپراتور:
تعداد پرسنل مورد نیاز برای اجرای عایق ممبرین و تکستایل بسیار بیشتر از روش عایق پاششی است و اجرای این عایق بسیار پرزحمت و زمان‌بر است.
11- عدم تضمین آب‌بندی قطعی:
به دلیل دشواری اجرای ممبرین و تکستایل، عایق‌بندی با تضمین صددرصد قابل انجام نیست و در نتیجه در محل‌های جوش و پرچ، سوراخ‌شدگی ایجاد می‌شود که عدم رعایت اورلب یا ایجاد پرچ مجدد در محل اورلب، سبب از بین رفتن کل هدف آب‌بندی می‌شود.
12- عدم قابلیت اجرا بر روی اجزای فلزی:
سیستم ممبرین- تکستایل قابل استفاده بر روی آهن نیست، زیرا قابلیت پروفیله کردن کامل بر روی قطعات آهن و تیرآهن را ندارد و چنانچه عایق قبل از اتمام جوشکاری بر روی آهن‌آلات و تیرآهن اجرا شود، امکان جوشکاری بعدی وجود ندارد، مگر اینکه عایق پاره شود که طبیعتا آب‌بندی و اتصال مجدد عایق مخصوصا در کنج‌ها، اتصالات جوش‌ها و تیرآهن‌ها غیرممکن می شود.
|
|
|
