ایزولاسیون دیوار شاتکریت
پروسه ایزولاسیون دیوار شاتکریت با متریال موم پرایمر PB285 ایندی به عنوان لایه نفوذی و موم پرایمر PL85 ایندی به عنوان لایه پوششی (تاپ کوت) انجام می‌گردد و جایگزین مناسبی برای عایق‌های دیگرمثل ایزوگام، قیرگونی، ژئوتکستایل، ژئوممبرین و سایرعایق‌های پوششی و پاششی می‌باشد.
موم پرایمرها نسل جدید عایق‌های پاششی هستند که به عنوان تنها ترکیب معدنی و پلیمری آمیخته موجود در کشور عرضه شده‌اند. موم پرایمر پس از پاشش، سطح مورد نظر را مومیایی و عایق نموده و رطوبت و کلیه مواد خورنده نظیر اسیدها، بازها، سولفات‌ها و یون کلر به هیچ‌وجه نمی‌توانند بر روی آن تاثیر منفی داشته باشند و از این‌رو در مقابل خوردگی نیز همچون فشار آب کاملا پایدار است. موم پرایمرها به دلیل وجود ترکیبات معدنی همراه با ترکیبات پلیمری فشارهای هیدرواستاتیکی منفی و مثبت را تحمل می‌کنند.
عملکرد: کنترل رطوبت و خوردگی بتن
موارد مصرف:
کنترل خوردگی، ایزولاسیون و عایق رطوبتی دیوار برشی، حائل و شاتکریت، عرشه، پایه و فونداسیون بتنی پل، فونداسیون و کف بتنی، دیوار تونل و شفت مترو، مخازن بتنی مدفونه (دفنی و غیردفنی) ، لوله های انتقال بتنی، سپتیک ها، تیرها و پایه دکل‌های برق .
ویژگی‌ها:
بررسی معایب سیستم عایق ممبرین - تکستایل
۱-آسیب‌پذیری در محل اتصال شیت‌های ممبرین:
سیستم ممبرین علیرغم مقاومت در مقابل کشش و سوراخ‌شدگی به‌دلیل نیاز به اتصال شیت‌های آن، تحت حرارت آسیب پذیری زیادی دارد و هرگونه اهمال در اتصال و اتوکردن شیت‌های مجاور، سبب می‌شود کارایی آن از بین برود.
۲- عدم اتصال به سازه اولیه یا نگهبان (شاتکریت):
وجود فاصله بین سازه اصلی (دائمی) و سازه نگهبان سبب ایجاد پتانسیل حرکت آب به سمت سازه شده و در نتیجه هرگونه اتصال ناقص در شیت‌های ممبرین می‌تواند تبدیل به معبر آب شود.
۳- شکم‌دادگی حین نصب:
با توجه به عدم اتصال و چسبندگی بر روی سطح سازه (نظیر شاتکریت)، عایق حین نصب شکم می‌دهد که بعضا سبب افزایش فشار پمپاژ بتن و متعاقبا از بین رفتن کاور بتن در زیر شبکه آرماتور می‌شود.
۴-تداوم احتمالی پتانسیل نشست در صورت کاربرد ممبرین:
با توجه به عدم چسبندگی ممبرین به سطح زیرین سازه نگهبان (شاتکریت) یا بتن زیرکار (بتن مگر) و عدم اجرای تزریق تماسی در پشت لاینینگ بتنی ایستگاه‌ها، بین بتن سازه اصلی و سازه نگهبان فاصله باقی می‌ماند که در نتیجه چنانچه زمین اطراف دارای پتانسیل نشست باشد، کمبود مقاومت شاتکریت فضا را برای حرکت زمین و نشست‌های بعدی فراهم می‌سازد.
۵- پاره شدن عایق ممبرین در نقاط تیز و گوشهدار:
هرگونه برآمدگی و نقاط تیز نظیر میلگرد در زیر سطح کار، سبب سوراخ شدن ممبرین می‌شود. اما در سیستم موم پرایمر می‌توان به‌راحتی با پاشش متریال بر روی این نقاط، آن‌ها را آب‌بندی نمود.
۶- مشکلات انبارداری:
معمولا عایق ممبرین و تکستایل به دلیل حجیم بودن رول آن‌ها، بر روی زمین و در معرض تردد ماشین آلات و غیره نگهداری می‌شوند که سبب سوراخ شدن آن‌ها می‌گردد.
۷- شکننده شدن ممبرین PVC با گذشت زمان:
ممبرین دارای ماده پلاستیسایزر برای افزایش خاصیت کشسانی است. به مرور زمان، بخش زیادی از پلاستیسایزر از ممبرین PVC خارج شده و در نتیجه خشک‌تر و اصطلاحا شکننده می‌شود و مقاومت خود را در برابر پارگی و سوراخ شدن از دست می‌دهد.
۸- عدم قابلیت اجرا بر روی سطوح تمام شده بتنی:
عایق ممبرین- تکستایل بر روی سطوح زیرین اجرا می‌شود و قابلیت نصب بر روی سطوح تمام‌شده بتنی را ندارد.
۹- عدم امکان ترمیم در سیستم‌های عایق‌بندی:
ترمیم در این سیستم بسیار مشکل است و ممکن است سبب وارد آمدن آسیب بیشتر به ممبرین-تکستایل شود.
۱۰- اجرای دشوار و تعدد اپراتور:
تعداد پرسنل مورد نیاز برای اجرای عایق ممبرین و تکستایل بسیار بیشتر از روش عایق پاششی است و اجرای این عایق بسیار پرزحمت و زمان‌بر است.
۱۱- عدم تضمین آب‌بندی قطعی:
به دلیل دشواری اجرای ممبرین و تکستایل، عایق‌بندی با تضمین صددرصد قابل انجام نیست و در نتیجه در محل‌های جوش و پرچ، سوراخ‌شدگی ایجاد می‌شود که عدم رعایت اورلب یا ایجاد پرچ مجدد در محل اورلب، سبب از بین رفتن کل هدف آب‌بندی می‌شود.
۱۲- عدم قابلیت اجرا بر روی اجزای فلزی:
سیستم ممبرین- تکستایل قابل استفاده بر روی آهن نیست، زیرا قابلیت پروفیله کردن کامل بر روی قطعات آهن و تیرآهن را ندارد و چنانچه عایق قبل از اتمام جوشکاری بر روی آهن‌آلات و تیرآهن اجرا شود، امکان جوشکاری بعدی وجود ندارد، مگر اینکه عایق پاره شود که طبیعتا آب‌بندی و اتصال مجدد عایق مخصوصا در کنج‌ها، اتصالات جوش‌ها و تیرآهن‌ها غیرممکن است.
